475 -

نمی‌دونم بعضیا چطوری خیلی راحت آدم زندگیشون رو پیدا می‌کنن و بدون ضربه خوردن، شکستن و صدمه دیدن تا لحظه‌ی مرگ باهاش می‌مونن. حتی فکر کردن به اینکه بتونم تو این دنیا آدمی رو پیدا کنم که با اطمینان بگم؛ خودشه! این همون آدمیه که اگر گرگینه بودم گردنشو گاز می‌گرفتم، برام مسخره و عجیبه. چرا دروغ بگم؟ از دید من زندگی کردن مجموعه‌ی همین در مسیر بودن‌ها و صدمه دیدن‌هاست. تیکه‌های شکسته رو بهم چسبوندن و از خاکستر بلند شدن برای من لذت بخشه.